یکی از دغدغه های زن و شوهری که می خواهند از یکدیگر جدا شوند، در صورت داشتن فرزند، بحث حضانت وی می باشد. اینکه نزد کدام از آنها باشد و تحت نظر کدامیک تعلیم و پرورش یابد. اهمیت این موضوع در طلاقهای توافقی خود را بیشتر نشان می دهد. آنجایی که زن و شوهر می بایست نسبت به حضانت فرزند یا فرزندان مشترک توافق کنند. البته این نکته را نباید فراموش کرد، که در هر صورت دادگاه مصلحت فرزند را در نظر گرفته و ممکن است خلاف توافق میان زن و شوهر اقدام کند. موضوع مهمی که باید به آن اشاره کرد تفاوت میان حضانت و ولایت است. حضانت مربوط به امور تربیتی و عاطفی فرزند می باشد اما ولایت عام تر بوده و اداره اموال و حقوق مالی فرزند را نیز در بر می گیرد. بنابراین در صورتی که فرزند صغیر دارای اموالی باشد و حضانت وی با مادر باشد، اداره امور مالی او با پدر یا جد پدری اش است و مادر دخالتی در آنها نخواهد داشت.
مطابق قانون حضانت فرزند دختر تا پایان سن هفت سالگی با مادر و پس از آن با پدر می باشد. در صورتی که پس از سن هفت سالگی نیز میان زن و شوهر سابق، اختلاف در حضانت واقع شود دادگاه بر اساس مصلحت فرزند اقدام به تعیین فرد صالح جهت حضانت می نماید. این نکته را نیز باید توجه داشت که موضوع حضانت تنها تا پایان سن بلوغ مطرح است، پس از سن بلوغ فرزند یا فرزندان، خود تصمیم خواهند گرفت که با کدامیک از والدین خود یا حتی جدا از آنها زندگی نمایند. بر اساس قانون، سن بلوغ برای دختران 9 سال تمام قمری می باشد. بنابراین پس از 9 سالگی دختر، حضانت موضوعیت نداشته و قابل طرح نمی باشد.
بررسی دقیق پرونده حضانت دختر توسط وکیل متخصص
احکام حضانت پسر با دختر تفاوت چندانی نداشته و تنها تفاوت آنها سن بلوغ در پسران می باشد. به طور کلی حضانت فرزندان اعم از پسر و دختر تا پایان هفت سالگی با مادر می باشد و پس از آن تا پایان سن بلوغ با پدر خواهد بود. سن بلوغ مطابق قانون در خصوص پسران 15 سال تمام قمری می باشد. بنابراین پس از پایان هفت سالگی، دیگر مادر حق حضانت فرزند پسر را نداشته و حضانت وی تا پایان سن بلوغ با پدر می باشد. البته در صورتی که پس از پایان هفت سالگی میان زن و شوهر سابق در خصوص حضانت اختلاف حاصل شود، دادگاه مطابق با مصلحت فرزند یا فرزندان پسر تعیین حضانت می کند که ممکن است این حق مجددا به مادر واگذار شود.
بررسی دقیق پرونده حضانت پسر توسط وکیل متخصص
ملاقات فرزند یا فرزندان حق هرکدام از پدر و مادر می باشد. در صورت طلاق میان زن و شوهر، هرکدام از آنها که حضانت فرزند با آنها نیست حق دارد که فرزند خود را ملاقات نماید ، حتی اگر دارای فساد اخلاقی باشد. در این رابطه زن و شوهر سابق می توانند ضمن طلاق توافق نمایند و در صورت عدم توافق، دادگاه نسبت به تعیین زمان، مکان و در بعضی موارد مدت ملاقات اقدام خواهد کرد. این نکته نیز حائز اهمیت است که می توان درخواست افزایش یا کاهش مدت ملاقات را خواستار شد. که این موضوع در قالب دادخواست بوده و دادگاه بر اساس منافع و مصالح فرزند نسبت به موضوع اتخاذ تصمیم می نماید.
به طور کلی در قانون حق ملاقات مختص پدر و مادر فرزندان می باشد. این موضوع از ماده 1174 از قانون مدنی استنباط می گردد. اما در صورتی که درخواستی از جانب پدر بزرگ یا مادر بزرگ پدری یا مادری مطرح شود و دادگاه ملاقات را به مصلحت فرزند ( نوه ) بداند، نسبت به آن حکم صادر می نماید و از آن تاریخ پدربزرگ یا مادربزرگ نیز به عنوان اشخاص صاحب حق ملاقات شناخته می شوند که عدم همکاری زن یا مردی که حضانت با اوست، هم موجب مجازات کیفری بوده و هم می تواند باعث سلب حضانت از وی گردد.
دریافت حکم ملاقات نوه توسط پدربزرگ و مادربزرگ
مطابق قانون هرگاه شرایطی در فردی که حضانت فرزند با وی می باشد ایجاد شود، حق حضانت از وی سلب می گردد. از جمله این شرایط می توان به اعتیاد اعم از الکل و مواد مخدر، فساد اخلاقی و فحشا، بروز بیماریهای روانی، ضرب و جرح فرزند، ازدواج زن پس از طلاق و … اشاره کرد. در صورت بروز هرکدام از این شرایط، به درخواست طرفی که حضانت فرزند یا فرزندان با او نیست، نزدیکان یا قیم فرزند، دادگاه جهت سلب یا بقاء حق حضانت تصمیم خواهد گرفت.
حضانت از آنجا که تکلیف والدین می باشد، قابل اسقاط نیست و هیچکدام از آنها نمی توانند آن را از خود سلب کنند، اما توافق بر سر آن بدین نحو که حضانت با یک طرف باشد را، می توان انجام داد. از آنجایی که غالبا مادر نسبت به فرزند عاطفه و دلبستگی بیشتری دارد، توافق در خصوص دریافت حق حضانت فرزند در قبال گذشت از مهریه رخ می دهد که این توافق لازم الاجراست و زن نمی تواند پس از مدتی به مهریه رجوع نماید. البته شرایط عمومی قراردادی می بایست در این توافق موجود باشد، همچنین که این توافق با رضایت دو طرف ( زن و شوهر سابق ) قابل اقاله است.
قبل از توافق برای حضانت فرزند از وکیل متخصص مشاوره بگیرید
فرزند یا فرزندانی که تحت حضانت پدر یا مادر قرار می گیرند با توجه به سن کم آنها مطابق قانون واجب النفقه شناخته می شوند. بر اساس قواعد عام و کلی، نفقه فرزند با پدر می باشد، چه تحت حضانت او باشد چه تحت حضانت مادر. حال در صورتی که پدر فوت نموده باشد، نفقه فرزند بر عهده جد پدری می باشد و در صورتی که وی هم در قید حیات نباشد یا بعدا فوت نماید، نفقه بر عهده مادر خواهد بود.
مطابق قانون در صورتی که فرزند تحت حضانت پدر بوده یا حتی در طول زندگی مشترک شوهر فوت نماید، حضانت وی بر عهده مادر می باشد. در این صورت ممکن است دادگاه بنا به درخواست افراد نزدیک به فرزند مانند جد پدری، مصلحت فرزند را در عدم اعطا حضانت به مادر بداند که در این باره اتخاذ تصمیم نموده و تعیین می کند که حضانت فرزند با چه کسی باشد.
مشاوره با وکیل متخصص حضانت